Pim Ronhaar is in Oostende wereldkampioen veldrijden bij de beloften geworden. Ronhaar heeft daarmee toch nog zijn regenboogtrui, waar hij in Bogense nog naast greep, in de winter dat hij wel Europees en Nederlands kampioen werd. Veertig jaar naar Hennie Stamsnijder (Tolosa 1981) weer een renner met een Zwaluwen verleden
Op vier ronden van het einde reed de Pim weg bij de anderen. De kloof was aanvankelijk nog klein, maar werd verder en verder uitgebouwd. Ook een late tegenaanval van Ryan Kamp kwam te laat, beide renners kwamen juichend over de streep. “Natuurlijk had ik zelf gehoopt te winnen, maar ik maakte te veel foutjes en Ronhaar was te sterk. Ik ben blij dat hij het was.”
Toen ik het gordijn opentrok vanochtend en het regende was ik daar blij mee.
REGEN
Ronhaar zelf was natuurlijk opgetogen. “Dit voelt geweldig om hier te winnen. Ik heb nog nooit een WK-medaille behaald, greep daar altijd net naast. En dan is het direct de titel. Had ik vanochtend gedroomd van de winst? Zeker. Ik startte met de ambitie om te winnen. Toen ik het gordijn opentrok vanochtend en het regende was ik daar blij mee. Het maakte het WK-parcours nog meer ideaal voor mij. In het zand kan ik sowieso goed rijden, maar nu lag het grasstuk er ook glibberig bij.
NIET DE FAVORIET
Ik was niet de superfavoriet, maar gezien het seizoen – waarin ik sterk reed tussen de elite – wist ik dat ik wel hoog mocht mikken. Ik denk dat titelverdediger Ryan Kamp een wat mindere dag had en ik had een superdag. Het verschil maakte ik niet op een specifiek stuk gemaakt, heb mijn eigen tempo gereden en kon dat volhouden. En dat viel natuurlijk niet mee, maar liep steeds iets verder uit. Je moet wel het tempo kunnen volhouden en dat kon ik vandaag.”
bron (c) Cyclingonline.nl