Lopend met de camera op de Markerwaarddijk, de dijk tussen Enkhuizen en Lelystad ging mij Zwaluwen hart sneller staan. Tussen de in fietsende vrouwen ontwaarde ik het nieuwe shirt van de Zwaluwen zitten op een roller bezig aan een warming up. Toch maar eens kijken wie zich aan het voorbereiden is op de meest gehate tak van de wielersport de race tegen de klok. Dan hier ook nog de pech dat deze tijdrit op een dijk is. Je rijdt 11 kilometer weg daar staat een pilon je draait 180 graden en rijdt terug naar Enkhuizen.
Maar eens even kijken welke liefhebber van de sport hier is en wie er met de paraplu achter haar staat. In volle concentratie is Maaike de Vries bezig met haar warming up en achter haar staat Philip die de tijd in de gaten houdt. Mij schieten de woorden door het hoofd van een ervaren ploegleider die ik even ervoor hoorde zeggen “De meiden die hier rijden zijn de echte liefhebbers van de sport anders ga je je geen tijdrit rijden in de regen.” Hij had gelijk in mijn beleving zou deze Zwaluw in tik hebben of een kick krijgen van het gevecht tegen jezelf in de tijdrit. Vooral deze eerst knallen voor de wind en dan terug boren met de wind op kop en de kant. Kortom het zuiverste onderdeel van de wielersport en Maaike deed het. Voor haar vertrek een plekje gezocht om het mooie clubtenue op de beeldchip te zetten. Na een half uur kwam ze de tunnelbak weer uit, gelukkig ze was het keerpunt niet voorbij gereden. Haar gezichtsuitdrukking sprak boekdelen. Het was afzien voor meisje de Vries maar een zestiende plek was haar beloning op 2 minuut 20 van winnares Nathalie van Gogh.
Nu maar afwachten of Maaike een uitnodiging krijgt om op 16 juni het im Emmen op te mogen nemen tegen Anna, Ellen en Annemiek
